‘Waarom is ze boos?’ vraagt Marcel over onze dochter die zojuist stampvoetend naar haar kamer is gerend. ‘Volgens mij lukte dat spelletje niet dat ze net aan het spelen was,’ zeg ik twijfelend, want tegenwoordig kan het van alles zijn.
Onze Amber is een geweldig lief meisje maar kan zich met haar zeven jaar soms gedragen als een zestienjarige puber. Dat varieert van hele bijdehante opmerkingen -waar ik om moet lachen omdat ze zo gevat zijn- tot plotselinge boze uitbarstingen. Dit probeer ik aan te pakken zoals alles in mijn opvoedstrategie: op gevoel, en dat gaat best goed. Haar temperament heeft ze overduidelijk van mij, dus bij ontploffingen hoef ik niet heel diep na te denken wat ze nodig heeft. Maar om te kijken of ik toch iets over het hoofd zie hebben wij sinds kort het boekje Emotieklets in huis.