‘Wat ben ik blij dat ze niet op voetbal zit,’ zeg ik tegen Marcel terwijl we naar onze oudste kijken die enthousiast op haar geleende voetbalschoenen over het kunstgras rent. Marcel knikt waarna hij een ‘goed verdedigd, Amber!’ naar onze dochter roept. Het is leuk om naar mijn dochter te kijken, maar ik voel aan alles dat de bloedserieuze sfeer rond voetbal niet iets is waar mijn tienjarige flierefluiter per se gelukkig van zou worden. Lees verder
‘Mama, mag ik stukjes banaan in een bakje met rozijntjes en een vorkje?’ vraagt mijn kleuter vanachter haar tablet. Ik leg mijn telefoon weg en loop naar de keuken. Het is woensdagmiddag half drie en ik heb haar zojuist van een speelafspraakje opgehaald, waarna we een pakketje moesten halen in het winkelcentrum, waar de kleuter boos was om een unicorn-haarband die ik niet voor haar wilde kopen, wat ik uiteraard heb afgereageerd op de langzaam optrekkende automobilist voor me. Lees verder
‘Mamaaaa?! Kom eens?!’ roept mijn kleuter voor de zoveelste keer vanuit haar slaapkamer.
‘Nee Nova, ga slapen, nu!’ roept mijn man terug, want die is er onderhand klaar mee.
‘Noof, wat is er?’ vraag ik licht geïrriteerd als ik bij haar bed sta.
‘Ik zoek Tijger,’ zegt ze over haar lievelingsknuffel van het moment. Als ik het dekbed optil blijkt Tijger gewoon onder de dekens te liggen. Maar aan haar gezichtje te zien wist ze dat zelf ook. ‘Sjonge jonge Noof, nu is het klaar hoor!’ roep ik als ik haar deur dicht trek en naar beneden loop. Lees verder
‘Oh die is leuk Amber,’ zeg ik als mijn tiener een trui met Nirvana-opdruk uit het rek pakt.
‘Die band vind ik heel cool,’ voeg ik eraan toe. Ik detecteer een kort schrik-moment op haar gezicht gevolgd door een seconde twijfel om de trui terug te hangen, maar ze doet het niet. Wat me meevalt, want een paar weken geleden had ze Smells Like Teen Spirit nog spottend ‘een liedje uit 1888’ genoemd, toen ik het in de auto harder zette.
Mars en ik scheppen met ingehouden adem de stamppot rodekool op de borden van onze dochters en hun twee buurtbesties.
‘Dankjewel,’ zeggen de buurmeisjes beleefd as ever. Amber en Nova zeggen niets, maar kijken naar ons of we ze poep met wormen voorschotelen. Lees verder
‘Ik weet niet of ze binnenkort kan afzwemmen, want ze doet de schoolslag niet goed,’ zei de zwemmeester een paar weken geleden tegen me. Ik had wel een vermoeden waar dat aan kon liggen. En toen ik tijdens het kijkmoment zag wat er gebeurde, wist ik dat ik gelijk had. Ze deed de slag een paar slagen goed, totdat ze weer overging op wat ze zelf prettig vond, ondanks het continue benoemen door de zwemdocenten. Lees verder
Het is een paar graden onder nul, maar het zweet loopt over mijn rug, terwijl ik op een wit besneeuwde helling, met mijn handen stijf om mijn skistokken geklemd hard ‘bochtjes maken, BOCHTJES MAKEN!’ naar mijn kleuter roep.
‘MARS! LET.OP.HAAR!’ roep ik naar mijn man die heel relaxt om haar heen skiet. ‘Ja, ja,’ zegt hij en ondanks het donkere glas van zijn skibril, weet ik dat hij nu ontzettend met zijn ogen rolt. Lees verder
‘Ik kan er een boek over schrijven,’ zeg ik vaak over de plek waar ik de afgelopen acht jaar werkzaam was.
In augustus begon ik na acht intense jaren aan een fantastische nieuwe functie. Met leuke mensen, interessante casussen en een nieuwe frisse start. Maar ook met het plotselinge besef dat acht jaar op je hoede zijn niet per se goed voor je is, en dat de stormschade na het wegvallen van een wervelwind uiterst complex kan zijn. Vooral nu de fundering niet meer gecamoufleerd wordt door adrenaline.
Het is bedtijd en ik help mijn kleuter met omkleden, als ik het enorme gat in haar onderbroek zie. Wat ben ik blij dat ze vandaag geen zwemles had.
‘Maar mama, hoe weet Sinterklaas eigenlijk dat dat bekertje voor Annabel was bedoeld?’ vraagt Nova.
Shit, shit, shit, denk ik geschrokken.
Mijn meiden hadden naast hun eigen schoenen, ook een schoentje voor onze kat gezet. En bij een gebrek aan kattenschoenen had Nova -de gelovige in ons gezin- voor een klein bekertje gekozen. In de ochtend zat er een kattensnoepje in het bekertje. Lees verder