‘U moet niet zo op dat schermpje kijken, u bent met uw kínd in de speeltuin!’ Ik kijk verbaasd op en zie een oudere mevrouw mij vanaf de stoep hoofdschuddend aankijken. ‘Pardon?’ zeg ik, denkend -maar vooral hopend- dat ik het misschien verkeerd gehoord heb. ‘U bent met uw kínd in de speeltuin, ís dat uw kind? Of is dat uw kleinkind?’ roept de mevrouw mij kwaad toe. Er ontsteekt een wervelwind van emoties in mijn binnenste. Waar bemoeit ze zich mee? Waarom is iemand die ik niet ken zó boos op me? En… ‘kleinkind’?!

Lees verder →

We gingen weer, want het kon weer! Deze zomer hebben wij na lange tijd weer een verre reis gemaakt. Heel bijzonder en toch ook weer vertrouwd. Alsof er geen anderhalf jaar pandemie-gedoe tussen heeft gezeten. Hoe heerlijk en gezellig het ook was om vijf weken lang met z’n vieren door Costa Rica te trekken, werd het me ook weer eens pijnlijk duidelijk dat bepaalde patronen bij ons steeds terugkomen. Ik kan op elke reis een blauwdruk leggen, hoe strak de voorbereiding en mijn verzengende perfectionisme ook is: Lees verder →