‘Maar het is toch leuk? Ga er gewoon van genieten,’ zegt Marcel als we ’s avonds op de bank zitten. Ik heb net mijn tas ingepakt om een nachtje weg te gaan met een vriendin. Heerlijk in een hotel en daar eindeloos praten, eten, drinken én schrijven, want dat is onze gezamenlijke hobby. Maar ook even verstoken zijn van gemama, op de grond vallend bestek en stemverheffingen. Het was een fantastisch idee waar we voor mijn gevoel al járen over spraken. Eeuwen deden we dan ook over het tot stand komen van deze trip, aangezien we beiden druk zijn met werk en gezin. Lees verder →

Als mijn vader het eten opschept probeer ik te voorkomen dat mijn wiebelige kleuter van tafel glipt en het tafellaken meetrekt.
‘Noof blijf zítten,’ zeg ik voor de zoveelste keer en zet haar met een hand weer in haar stoel. Met mijn andere hand probeer ik een hap te nemen van het eten dat mijn ouders hebben gemaakt.
‘NOU MAMÁ!’ roept ze als ze zich met veel armzwaaien loswrikt en op een haar na haar beker drinken mist. Haar blik vurig als haar vlammend rode haren.

Lees verder →