Als een emmer koud water in mijn gezicht, zo voel ik me bij het zien van onze 4×4 met ingeslagen ruit. De scherven in de maxi cosi geven me een rotgevoel. En dat wordt erger bij het zien van de rest van de achterbank, waar heel duidelijk een van onze tassen ontbreekt. Een tas met allerlei kleren die ik zorgvuldig voor deze reis had uitgezocht. Kleren voor ons én onze Amber van zes maanden oud. Diezelfde Amber die nu lief bij mij in de draagzak aan het pruttelen is. Niet wetende van de stress die zich van haar ouders meester maakt. Waar we net nog ontspannen door de Namibische hoofdstad Windhoek rondliepen, om even snel een permit voor een wildpark te halen, staan we nu bezweet ons verhaal te doen aan de plaatselijke Politie.
Herkansing
Geef een reactie