Als een emmer koud water in mijn gezicht, zo voel ik me bij het zien van onze 4×4 met ingeslagen ruit. De scherven in de maxi cosi geven me een rotgevoel. En dat wordt erger bij het zien van de rest van de achterbank, waar heel duidelijk een van onze tassen ontbreekt. Een tas met allerlei kleren die ik zorgvuldig voor deze reis had uitgezocht. Kleren voor ons én onze Amber van zes maanden oud. Diezelfde Amber die nu lief bij mij in de draagzak aan het pruttelen is. Niet wetende van de stress die zich van haar ouders meester maakt. Waar we net nog ontspannen door de Namibische hoofdstad Windhoek rondliepen, om even snel een permit voor een wildpark te halen, staan we nu bezweet ons verhaal te doen aan de plaatselijke Politie.

Terwijl we bij de garage wachten tot de ruit gemaakt is, laat ik het verhaal nog eens door mijn hoofd gaan en voel dan een plotselinge steek in mijn buik. Ik loop snel naar Marcel die in gesprek is met de monteur en zeg ‘Mars, de cameratas’. Marcel kijkt me een paar seconden met grote ogen aan, brengt dan langzaam zijn handen naar zijn hoofd en zegt zachtjes ‘nee…’. Doordat Amber nog steeds in de draagzak zit probeer ik een paniekaanval te onderdrukken, want onze cameratas -met camera’s én verschillende lenzen- was dus ook onderdeel van de diefstal. Ik kan wel janken.

We reizen de hele wereld over met ons ukkie, kamperen op de meest bizarre plekken, en dan parkeren we onze auto in een willekeurig steegje van een Afrikaanse hoofdstad, mét onze hele teringzooi erin. Stelletje naïeve sukkels die we zijn. We hadden net zo goed een groot bord op de auto kunnen plakken met ‘valuables inside, please rob’, maar volgens de Politie hadden we dat eigenlijk al toen we de stad in reden. En toch voel ik me een fraudeur, met mijn ‘reizen met kinderen, buiten de gebaande paden’-gezwets.

We kopen snel een nieuwe camera en ik heb denk ik nog nooit zo snel een paar honderd euro stukgeslagen, maar het verdoezelen van een rotgevoel doet wat met je.

Uiteindelijk was de rest van de vakantie geweldig en de foto’s prachtig. Maar om dit alles toch te herkansen, gaan we deze zomer gewoon wéér naar Namibië. Nu hopelijk zonder Politie-geneuzel.