Nee dat meen je niet, denk ik als ik in de kartonnen doos kijk. Marcel en ik zijn op onze rommelige zolder, waar we in het kader van onze verhuizing spullen aan het uitzoeken zijn om naar de stort te brengen. Alles voor het strakke Funda-huis dat we nu moeten creëren voor de foto’s in de verkoopadvertentie.
Ik kijk in een doos die lange tijd ongeopend was.
‘Heb je deze nou nog steeds?’ zeg ik ontzet terwijl ik er een paar klompachtige verstofte bruine schoenen uit haal.
‘Ja waarom niet, misschien doe ik ze ooit nog aan,’ reageert hij schouderophalend.
Ik zucht hard en doe mijn best me in te houden. Het is niet de eerste keer dat die vreselijke schoenen ter discussie staan.
‘Sinds wanneer heb je deze eigenlijk?’ probeer ik zo neutraal mogelijk.
‘Nou we hadden volgens mij net verkering.’
‘Mars, we waren van de zomer twintig jaar bij elkaar!’ roep ik. ‘En waarom draag je ze überhaupt nooit?’
‘Nou, ze zijn wat krap, dus misschien als ik ouder ben en ik krimp…’
‘Ze worden nóóit meer hip! Gooi weg die ellende! Je lijkt wel een hoarder!’
‘Moet jij zeggen met je babykleertjes in je kofferbak,’ kaatst hij terug.
Lees verder →
