Het is donker in het vliegtuig. De meeste mensen slapen, waaronder mijn man en kinderen. Ik niet, want slapen lukt me in een vliegtuig alleen als ik kapot moe ben. En zover ben ik door overprikkeling nog lang niet, want waar het nu rustig is, was het net nog een chaos van omvallende bekers water, een driftige peuterpuber en turbulentie. En dat was ín het vliegtuig, want net voor het boarden hadden we nog een haastige kledingwissel van onze driejarige aangezien haar extra large luier de urine-stortvloed soms niet aan kan.

Lees verder →