Daar zitten we dan, in een gekregen shirt van het duikresort. Ik voel me zielig, maar ook een beetje dom. Want wie moesten er weer zo nodig voor een dubbeltje op de eerste rang zitten?

‘Goedkoop is duurkoop’ zegt mijn vader altijd, en dat hoorde ik heus ergens in de verte. Maar boeiend, we gingen duiken op de Filipijnen, whoohooo! Dat het vluchtschema best ingewikkeld was maakte ons niet uit. We hebben zo vaak honderden tussenstops en moeten zo vaak rennen om aansluitingen te halen. Dat we via China zouden vliegen en daar om onduidelijke redenen onze drie koffers zouden moeten uitchecken én meteen weer inchecken leek ons ook geen probleem. ‘Leuk, komen we daar ook eens’ zei ik nog toen Marcel me het vluchtschema liet zien. Wat een naïef schaap, denk ik nu. Want die koffers met, voor mijn gevoel, ons hele leven waren niet op de bagageband verschenen. En dit bleek ook heel vaak te gebeuren hoorden we van het luchthavenpersoneel. Vaker wel dan niet zelfs. Dat hadden we dus makkelijk met een Google-search kunnen tackelen. Sukkels.

Lees verder →

‘There were like 10 lions on this campsite last night!’ zegt de Zuid-Afrikaanse toerist opgetogen.

‘Wow awesome!’ zegt Marcel enthousiast.

‘Wow awesome…’ zeg ik als een boer met kiespijn, denkend aan het 6 maanden oude babymeisje dat op de achterbank van onze 4×4 ligt te slapen.

Want tuurlijk, leeuwen zijn gaaf, en als fervent amateur fotograaf een favoriet onderwerp. Maar óp onze kampeerplek…? Want wat als ze op de auto, of nog erger, op een van de twee daktenten springen? Mijn hoofd vult zich met meer van dit soort rampscenario’s. Want nu stonden we wel heel kwetsbaar, midden in de natuur, met duizenden (ja, ik heb de neiging tot overdrijven) leeuwen om ons heen. En ook ik ken de enge verhalen van half opgegeten mensen in wildparken. Nu weet ik best dat dat verhalen zijn van mensen die in het donker een eind gingen lopen en dan de pech hadden een groep leeuwen tegen te komen. Zo’n groep zal echt niet gericht naar ons op zoek gaan.

Denk ik.

Lees verder →

‘Heeft dat kalfje geen moeder meer?’ hoor ik terwijl ik zojuist een emmer kunstmelk voor datzelfde kalfje neerzet.

Ik kijk in de vragende blik van een vrouw. Ik schat haar ongeveer mijn leeftijd. Om haar heen dartelen twee kleutermeisjes. Het drietal oogt ontspannen en blij, ze zijn duidelijk een dagje uit. Een beetje zoals ik dat ook vaak met mijn eigen dochters doe.

Ik maak een snelle inschatting. Zal ik de kindvriendelijke of de eerlijke versie vertellen?

Omdat de twee meisjes druk zijn met het aaien van een geit en duidelijk niet op mij letten, besluit ik voor de eerlijke versie te gaan.

Ik begin het betoog dat ik in mijn dertigjarige carrière als vrijwilliger op de kinderboerderij al een keer of achtentwintigduizend heb verteld.

Lees verder →

‘Ik en mijn grote mond’, denk ik paniekerig. ‘Waarom doe ik dit? Waarom ben ik hier in vredesnaam?’

Even daarvoor zijn we geland op de Molukken. Mijn man Marcel, ons peutermeisje Amber en ik. Eindelijk zijn we, na een hele tocht met vliegtuigen, bootjes en taxi’s, aangekomen op het duikresort. Deze plek is een echte bucketlist bestemming. Heerlijk rustig, omgeven door een groene jungle, aan een baai waar onder water een prachtig rif te ontdekken valt. We krijgen een bungalow dichtbij het water. Deze bungalow is omringd door felgekleurde bloemen met aan de achterkant een donkergroene jungle die iets mysterieus uitstraalt. Als een huis vol spannende geheimen.

Lees verder →