‘Veel vrouwen zijn het slachtoffer van het Brazilian-broekje dat altijd tussen je reet zit,’ is de observatie van vriendin L. na een dagje aan het water met haar dochters.
‘Inderdaad! En waarom in godsnaam? Badkleding ís al zo oncomfortabel, en dan maak je het nóg oncomfortabeler? Wat is het volgende, een bikini van kant?’ zeg ik ietwat verhit, want het zit me hoog. Natúúrlijk dient iedereen te dragen wat die mooi vindt, maar net als L. snap ik van dit hele mode-fenomeen geen ene reet (haha).
Tijdens mijn jaarlijkse zoektocht naar een bikini stuitte ik tot mijn verbazing op allerlei soorten en maten met net wat minder stof aan de achterkant. Deze heb ik inderdaad wel eens in het wild gezien, maar het leek dit jaar ineens alsof er collectief was afgesproken dat dit nu de norm was en daarmee basta. Er waren echt nog wel normale broekjes te koop, maar ik moest best goed zoeken. Het maakte me een beetje woedend. Want ik wíl helemaal geen vervelend opkruipende toestand aan de achterkant. Al helemaal niet met badkleding, want dat gaat al zo vervelend schuren als het nat wordt. Het leek me een akelig oncomfortabele toestand en ik zou oprecht moeten huilen als ik dat aan zou moeten.
En ik begrijp het ook niet, want waar de baggy stijl, zachte stoffen en sneakers steeds meer terrein winnen, blijft badkleding qua comfort nog steeds achter de muziek aan lopen. Het zit altijd net niet goed, er zijn allerlei touwtjes die losschieten of in je nek snijden, het schuurt en je moet er bij elke beweging aan plukken om het goed te doen.
Dus hoe fijn zou het zijn -vind ik althans- als er ook wordt gekeken of badkledij lekker zit, zelfs na aanraking met water. Als ik zoiets toch kan vinden, dan zou een dagje strand of zwembad met mijn kinderen zoveel meer relaxt zijn. Want ja, ik ga altijd wel. Ik wil me namelijk niet verstoppen in een tent of hotelkamer omdat mijn kleren niet lekker zitten. Maar ik moet altijd ergens doorheen. Dus om een schepje bovenop het ongemak te gooien middels een Brazilian-broekje? No thank you.
Zo ook vriendin L. die er net zo over denkt als ik. Maar kennelijk delen alleen wij die mening want ik zag deze zomer weer een hoop vrouwen in dergelijke zwem-outfits en ik heb er bijna een de ‘waarom in godsnaam?!’-vraag gesteld. Bijna, dus ik snap er nog steeds geen reet van.
‘Of zouden ze tanlines willen voorkomen?’ analyseer ik verder met vriendin L.
‘Geen idee. Tenzij je echt van de glijbaan houdt want dan ga je lekker hard,’ zegt L.
Mijn gedachten klikken als een puzzel in elkaar.
‘Ja joh! Dat moét het zijn!’